Hier sta ik weer,
dicht bij jou en toch ver weg.
Je bent niet meer,
niet meer onder ons zoals weleer.
Je antwoordt niet op wat ik zeg.
Je bent er telkens weer
in herinneringen van weleer,
een glimlach om een mooi moment van toen,
in dankbaarheid om wie jij was
en mij maakte tot wie ik ben.
Veel meer dan verleden
ben en blijf je mij nabij
vandaag en elke dag opnieuw
tot we eens weer volmaakt verenigd zijn.
